लक्ष्मी स्मृति

लक्ष्मी स्मृती विशेष गरी विराटनगरमा रहेर मुक्तक र गजल लेखनका क्षेत्रमा सक्रिय छन् । उनको मुक्तक संग्रह ‘तमासा’ साथै बिभिन्न पत्रिकामा फुटकर कविता, गजल, मुक्तक सयौँ रचनाहरू प्रकाशित भईसकेका छन् । उनि कोपिला साहित्य समाजका संस्थापक महासचिवको समेत भुमिका निर्बाह गरिसकेका स्मृति बिराट आदर्श साहित्य मञ्च, बिराट साहित्य सङ्गम, कल्पतरु साहित्यिक पत्रिका, नेपाल मुक्तक प्रतिष्ठान प्रदेश १ का आजिवन सदस्य समेत हुन् । नेपाल टेलिकममा जागिरे रहेका उनि आफ्नो फुर्सदको समय साहित्यलाई दिने गरेका छन् । ‘तमासा’ मुक्तक संग्रह मार्फत र विभिन्न साहित्यिक कार्यक्रमहरूमा रचनाहरू प्रस्तुत गरेका उनै लक्ष्मी स्मृतिका तीन कविता साताको साहित्यमा प्रस्तुत गरेका छौँ ।
……………..
फूल र म

भमराले रस चुसीरहदा पनि
रहरहरू बग्रेल्ती गुम्सिरहदा पनि
तिमी त चुपचाप बसीरहन सक्छौ
सुगन्धले अझै कसीरहन सक्छौ
तिमीजस्तै अड्ने औकात छैन मेरो
तिमीसँग लड्ने औकात छैन मेरो

कसैका कोटमा बसी सजिँदा पनि
कसैका ओठमा घसी चुमिदा पनि
तिमीमा उन्मादले पटक्कै छुदैन
फुर्तिफार्ती, घमण्ड रत्तीभर हुदैन
तिमीजस्तै सहनशील लत छैन मेरो
जो सँग नि समान हुने कद छैन मेरो

न लोभ, लालच छ कुनै, न त रिस छ
अमृत मात्र बर्सीरहन्छ न त बिष छ
रमणीय सारा पार्दै मुस्कुराउँदै झर्छाै
न कसैलाई ठेश लाउँछौ न आँखा तर्छाै
तिमीजस्तै मग्मगाउने शाहस छैन मेरो
गुनै गुनले जगमगाउने ढाडस छैन मेरो

म कहिले बिष कहिले काँडा बन्ने मान्छे
कहिले स्वार्थ चुलाएर डाँडा बन्ने मान्छे
बैँश आउँदा उम्लिएर छाडा बन्ने मान्छे
आँफैदेखि बिरक्तिएर टाढा बन्ने मान्छे
जे गरेपनि हामीमा समानता हुदै हुदैँन
बुझ्दा बुझ्दै सबै कुरा तर कतै छुदैन

………………………

यो तालले कसरी मुलुक बनोस्

यहाँ जमिन चिरा परेको छैन
मात्र हाम्रो मन चिरा परेको छ
बिरुवाहरू कतै मरेका छैनन्
मरेको छ भने हाम्रो मन मरेको छ
जंगलहरू मक्किएका छैनन्
मक्किएका त केवल हाम्रै भावनाहरु छन्
हरियाली सकिएको छैन
सकिएको त हाम्रा बुद्धि विवेकहरु छन्
शुन्दरता मासिएको छैन
मासिएको छ भने हाम्रो आडम्वरले हाम्रै चिनारी
अनि कसले कसलाई के भनोस
यो तालले कसरी मुलुक बनोस

हो प्रकृति पनि भासिएको छैन
बरु मानव सभ्यता भासिईरहेको छ
फोहोर थुप्रिएको छैन
बरु कुबिचारहरू लाम लागेर थुप्रिरहेको छ
समय बाधक कतै छैन
मानिस आँफै बाधक बनिदिएको छ
शान्ति हराएको पनि छैन
छ त हाम्रै भाग्य हराएको छ यत्रतत्र
अनि तन्त्र बिग्रीएको छैन
बिग्रिएको त मात्र हाम्रै सोच, कार्यशैली, मपाईत्व
अनि कसले कसलाई के भनोस
यो तालले कसरी मुलुक बनोस
……………………

कोरोना तिमी यहाँ नआऊ

अहिलेको छाक बल्ल बल्ल टर्याे
भरे फेरि के खाने टुंगो छैन
काम गर्न पाउँदा पनि त हेर
आजको ज्याला आजै सकिन्छ
मुस्किलले अलिकति बचायो
त्यो पनि छोराछोरीका पढाई लेखाईमै सकिन्छ
अनि…. अनि हामीले कसरी गुजारा गर्नु भन त
यहाँ त हाम्रो पिर कोहि बुझ्दैनन्

खै चाहिएको कुरा बाँडछन भनेको पनि सुन्छु
तर सुनेर के गर्नु र कठै
त्यो राहत आई पुग्दा नपुग्दा
हाम्रो प्राणले देहलाई साथ दिईरहला, नरहला
जे चाहियो होम डेलिभरी रे आहा
त्यो पनि त रुपैंयाँ हुनेलाई त होला
हामी नहुनेलाई त आकासको फल
दुई कानले बिज्ञापन सुन्यो, निदायो

कठैवरा हाम्रो जिन्दगी
दिनभर छाला फुटुन्जेल खै काम
खाली चुपचाप थन्किएर बस्नु छ
घरमा अन्न नभएकोले झगडा चल्छ
हात खुट्टा हुदाँहुदै काममा बन्देज छ
यो सब तिमी कोरोनाले गर्दा हो
म भन्छु ए कोरोना तिमी यहाँ नआऊ
किनकी तिमीले मार्नु अघि नै हामी मरेतुल्य छौँ