कटवाल दिपक
बिराटनगर २२ बैशाख । कोभिड १९ को माहामारीले अहिले विश्व नै आक्रान्त बनेको छ । चिनको वुहानबाट फैलिएको कोभिड १९ को महामारीबाट नेपाल पनि अछुतो रहन सकेन । कोरोना भाइरस तिब्र रूपमा फैलिएसँगै नेपालमा पनि लामोसमय लकडाउन भयो । जसका कारण यातायात, होटल, शिक्षा, सिनेमा, उद्योग लगाएत सबै क्षेत्र प्रभावित बन्न पुग्यो ।

कोभिड १९ को पहिलो चरणको लकडाउनले हुने खानेहरूलाई खासै असर नगरे पनि दैनिक ज्याला मजदुरी गरेर बिहान बेलुकाको छाक टार्ने वर्गहरूलाई भने आर्थिक रुपमा कमजोर बनायो । अहिले फेरि कोरोना संक्रमण बढेसँगै सरकारले जारी गरेको निशेधाज्ञाका कारण दैनिक ज्याला मजदुरी गर्नेहरूलाई के खाने भन्ने चिन्ताले सताएको छ ।

बिराटनगर रानीमा दस बर्ष देखि ठेलामा फलफुल बेच्दै आएका राजिब मण्डलले ठेलाको ब्याबसायबाट ४ जनाको परिवार पाल्दै आइरहेका छन् । निशेधाज्ञा अगाडी दैनिक ४÷५ सय कमाइ गर्दै आएका थिए तर अहिले आम्दानिको बाटो ठप्प भएको छ । अब कसरी परिवार पाल्ने भनेर उनलाई चिन्ता थपिएको छ ।

बिराटनगर – ६ शान्तिचोकमा बिगत १५ बर्षदेखि तरकारी व्यापार गर्दै आएकी रिता मन्डललाई पनि निशेधाज्ञाले चिन्तित तुल्याएको छ । तरकारी ब्यवसायबाट ३ जनाको परिवार पाल्दै आएकि रिता निशेधाज्ञा भएसँगै समस्यामा परेकी छन् । निशेधाज्ञा भएदेखि तरकारी समेत बेच्न नदिएको गुनासो गर्दै उनले भनिन, ‘नगर प्रहरी र प्रहरीले तरकारी खोसेर लैजान्छन ।’ लकडाउन अगाडी दैनिक ४÷५ सय दैनिक मुनाफा हुने गरेता पनि अहिले तरकारी बेच्न नदिएका कारण घर कसरी चलाउने भन्ने चिन्ता थपिएको उनले सुनाइन ।

बिराटनगरको गोल्डेल हस्पिटल अगाडि ४ बर्षदेखि ठेलामा पानीपुरी, चटपटे बेच्दै आएका पिन्टु साह ५ दिन देखि काम बिहिन भएका छन् । निषेधाज्ञा अगाडि दैनिक १ हजार सम्म कमाइ गर्ने साहलाई पनि कोभिडका कारण भएको निशेधाज्ञाले चिन्तित बनाएको छ । यहि व्यवसायबाट उनले चार जनाको परिवार पाल्दै आएका छन् । उनले भने, ‘पहिलो चरणको लकडाउनमा घर चलाउन लिएको ऋण अहिलेसम्म तिर्न सकेको छैन फेरी निशेधाज्ञा भएर समस्या थपियो ।’

विराटनगरको गुद्रीमा तरकारी व्यापार गर्दै आएका गंगाप्रसाद साहको पनि समस्या उस्तै छ । उनले पनि ८ जनाको परिवार यहि व्यवसायबाट चलाउँदै आएका थिए । उनले भने, ‘बिहान बेलुकाको छाक टार्नकै लागि एक हप्ता देखि प्रहरीको आँखा छलेर ठेलामा तरकारी बेच्नु परेको छ, के गर्नु रोगको भन्दा भोकको पिर छ ।’