भेषराज पोखरेल

विराटनगर  । प्राकृतिक नियम नै हो पुरुष कठोर र नारी कोमल हुनु, यदि पुरुष कोमल भयो भने नारीको रोजाइमा पर्दैन त्यस्तै नारी कठोर भइन् भने पुरुषको रोजाइमा पर्दिनन्। प्रकृतिले पुरुष र नारीका हरेक अङ्ग, संवेदना र अनुभूतिलाई भिन्न बनाएको छ, आवाजमा पनि भिन्नता हालिएको छ। शृङ्गारको शोभा नारीमा जति धेरै खुल्छ त्यही अनुपातमा गर्ने हो भने पुरुष पूर्ण रूपले अशोभनीय र भद्दा देखिन्छ ।

यसैगरी पुरुषको स्वभाव केही आक्रामक र दम्भसहितको हुन्छ भने नारीको स्वभावमा सहनशीलता ज्यादा हुन्छ। यही कारण सन्तान जन्माउने र हुर्काउने अभिभारा पनि प्रकृतिले नारीलाई दिएको छ। यही कुरालाई मनन गरेर होला अस्पतालमा नर्स पनि नारीलाई नै बनाइएको हुनुपर्छ, शिशु स्याहार केन्द्रमा पनि नारीकै भूमिकालाई निर्विकल्प मानिएको हुनुपर्छ।

नारीले शृङ्गारिक हुनु वा हुन चाहनुमा पनि पुरुष नै केन्द्रमा रहेको देखिन्छ। एक पटक एउटा रियालिटी सो मा अमिताभ बच्चनले माधुरी दीक्षितलाई एकोहोरो हेर्दा उनले आपत्ति जनाएकी थिइन्। यसको प्रतिक्रियामा अमिताभले भनेका थिए, तपाईं जस्ती सुन्दरीलाई हामी जस्ता पुरुषले हेरेनौ भने तपाईंको सुन्दरताको अपमान भएन र <

एउटा प्राकृतिक सत्य के पनि हो भने प्रशंसाको भोक नहुने मान्छे नै हुँदैन। कुनै शृङ्गारिक महिलालाई तपाईंले हेर्नु भएन वा देखेर पनि नदेखे जस्तो गर्नु भयो भने उनले तपाईंको व्यवहारबाट ठुलै अपमानको बोध गर्न पुग्छिन्। यही आशा पुरुषले पनि महिलाबाट राखेको हुन्छ। तरपनि महिलाको तुलनामा पुरुष मात्रै किन बढी बदनाम हुने गर्छ <

यो प्रश्नको उत्तर जति अनुभूतिसँग जोडिएको छ त्यत्तिकै सामाजिक लोकलाजमा निर्भर रहेको छ। वास्तवमा कुनैपनि पुरुषले महिलालाई हेर्दा कुन आशयले हेरेको हो भन्ने कुरा नारीले तत्कालै अनुभूत गर्न सक्छिन्। मनसाय गलत भन्ने अनुभूति हुनासाथ उनको प्रतिक्रिया अप्रिय हुन्छ भने मनसाय सही भन्ने अनुभूत भएमा मुस्कानसहितको प्रतिक्रिया प्रकट हुन्छ। तर मनसाय राम्रो भएपनि सामाजिक लोकलाजबाट आफूलाई जोगाउन र आफ्नो चरित्र सही छ भनेर देखाउन कतिपय नारीहरूले पुरुषमाथि सबै दोष थोपर्ने गरेको पनि पाइन्छ।

अर्को कुरा पुरुष स्वभावैले आक्रामक हुने हुनाले पनि बढी आक्षेप बेहोर्न बाध्य देखिन्छ। कुनैपनि समाज नारी र पुरुषको सन्निकटताबाट मुक्त हुनै सक्दैन। नारीसौन्दर्यको विषयमा बोलेर बदनाम हुने पुरुषहरूभन्दा मौन रहेर सर्वप्रिय देखिने पुरुषहरू धेरै घातक हुन्छन्।

अपवादको रूपमा केही नारीहरूमा पनि पुरुषप्रतिको आकर्षणको प्रकटीकरण अप्राकृतिक नै रहेको पाइन्छ। तर नारीमा विद्यमान प्राकृतिक स्वभावको आडले गर्दा पुरुष निर्दोष हुँदाहुँदै पनि समाज र कानुनको सम्पूर्ण सहानुभूति चाहिँ नारीप्रति नै पोखिन जान्छ र पुरुष बदनाम हुन पुग्दछ। यो भनेको चाहिँ ठुलो बाहन र सानो बाहन ठोक्किँदा गल्ती सानोले गरेको भएपनि सजाय केवल ठुलोले नै भोग्नु जस्तै हो।

नारीले बुझ्नै पर्ने कुरा के पनि हो भने कुनै पुरुषले आफ्नी श्रीमतीलाई अरुले हेर्दा जति धेरै आपत्ति व्यक्त गर्दछ आफूले गर्ने यही कार्यलाई उसले त्यत्तिकै जायज ठानेको हुन्छ। अन्तमा माथि विश्लेषण गरिएका कुरामा कसैले विमति राख्नुहुन्छ भने पनि त्यो उहाँको नैसर्गिक अधिकार हो। मेरा विचारहरू नै अन्तिम सत्य हुन् भन्ने भ्रमबाट म स्वयं मुक्त हुन चाहान्छु। उल्लिखित पौरुषीय कमजोरीहरूबाट म पनि अछुतो छैन भन्ने कुरालाई निसंकोच स्वीकार गर्दछु।